Het denkpatroon was dat ik het donker en de schaduwkanten die ik niet wilde aankijken, uit mijn leven moest bannen. Want ik had zoveel negatieve dingen gezien en gevoeld en was daar een deel van, dat toen ik liefde en licht kon ervaren ik al het donkere uit me wilde verbannen.

Ik wilde alleen nog maar liefde ervaren, niet beseffen dat het licht niet ervaren kan worden zonder het donker.

Er behoort een balans te zijn een gelijkwaardig samengaan van donker en licht, zodat je niet uitschiet naar het negatieve, en ook niet naar het licht.

Als je teveel in het negatieve zit, ben je geneigd dingen te doen die ver van de waarheid af liggen.

Als je teveel in het licht zit, krijg je weinig gedaan of gemanifesteerd omdat je niet gegrond bent.

Daar heb ik lang in gehangen, omdat ik mijn schaduwkanten niet durfde aan te kijken.

Als je gaar mediteren en gronden kom je vanzelf de stukken tegen die je niet onder ogen wilde komen.

Je angsten, je controle, ik had zelfs narcistisch trekken, omdat dat controle mij een veilig gevoel gaf.

Omdat als je gevoelig bent voor je omgeving, je geeft en je geeft buiten je grenzen.

En als je dat niet terug krijgt je op manipulatieve manier probeert terug te krijgen, om de weegschaal weer terug in balans te krijgen.

Want natuurlijk geen effect heeft op deze manier maar je ego/mind denkt dat wel.

Wanneer je als gevoelige ziel je kan verbinden met de Universele energie, kun je de liefde die je van anderen denkt te willen hebben, vervangen met de liefde die het Universum voor je heeft.

Ik behoorde de controle los te laten en de donkere schaduwkanten te vervangen met positieve handelingen, gedachten en energieën.

Toen ik dat deed kon ik de schaduwkanten in evenwicht brengen zodat je meer een balans kan ervaren, en de narcistische trekken loslaten. Want ik zocht geen bevestiging meer buiten mij, maar binnen in mij.

Boosheid en verdrietig horen nou eenmaal bij het leven, het behoort op gepaste wijze geuit te worden.

Geen reactie, maar vanuit neutraal overzicht (het NU) van wat er op dat moment gebeurd.

Wanneer het geen uitlaat klep heeft, wordt het opgeslagen in je energieveld en komt het meestal op ongepaste momenten er uit, omdat het een uitlaat klep zoekt.

Ik heb wat gehuild, de afgelopen jaren omdat ik het vele jaren had weg gestopt, en nu huil ik als het nodig is, daaronder zit de boosheid verstopt.

Het uiten van verdriet en boosheid lucht op, het maakt schoon en maakt ruimte voor nieuwe energie, positieve energie omdat het gezien en gevoeld wordt.

Als je balans kan vinden in het de schaduwkanten en je licht, ben je in evenwicht en in harmonie.

Liefs,

Jane

©️25.5