Als je opgroeit, hangt je zelfwaarde, wel af van je omgeving, je wilt liefde en aandacht van je familie en omgeving. Als we dit niet krijgen of onvoldoende dan gaan we denken dat er iets mis is met ons.

Omdat ons niet op een gezonde manier is geleerd om met emoties om te gaan, of zijn geprezen in de dingen waar we goed in waren.

Of belangrijke dingen zijn uitgelegd omdat we kinderen waren. We mochten niet praten als volwassenen aan het praten waren, waarmee aangegeven wordt dat we niet gezien zijn.

Dat we er niet toe deden, als je zo bent opgevoed dan wordt je automatisch zo gemaakt dat je het je juist aantrekt wat anderen van je denken, of je slaat de andere kant op en wordt net zoals degene die je zo hebben behandeld want je weet hoe het voelde en wilt dat niet meer zo ervaren.

We hangen dus wel degelijk onze waarde af van wat anderen van ons denken. Het is juist de kunst om te leren niet de pleasers kant op te slaan of juist de bully kant, maar de middenweg.

Ik ben de pleasers kant opgeslagen en heb dat met persoonlijke ontwikkeling langzaam ongedaan gemaakt, door te kijken wie mijn gedachten en acties het meest beïnvloeden. En dat waren er veel, voornamelijk vrouwen die controle over mij wilde hebben en ik ze die controle gaf.

Tot ik ging inzien dat mijn eigenwaarde niets te maken had met wat zij van mij vonden, maar wat ik van mezelf vond.

Ik heb heel veel inzicht gekregen dat zelfrespect een belangrijke component is in het verkrijgen van het not giving F…. wat anderen van je denken of zeggen.

Het is het ongedaan maken van wat je hebt geleerd van anderen en je eigen BFF worden.

Stilstaan en reflecteren bij de stappen die je hebt gemaakt, en jezelf trakteren op iets leuks of iets fijns om te ervaren om zo je groei te vieren.

Zo blijf je de stappen naar zelfontwikkeling maken en dan kom je op een punt dat wat anderen van je denken of zeggen van je afglijdt.

Omdat je voldoende zelfwaarde hebt gecultiveerd dat wat de ander zegt of denkt of doet geen effect meer heeft.

Liefs,

Jane

©️*25.3